Για να πάει ψηλά μία ομάδα, πέρα από τους παίκτες πρώτης κλάσης, χρειάζεται και ρολίστες. Εργάτες. Είναι κάτι, που αποδεικνύεται συνεχώς. Ετσι και για τον Παναθηναϊκό, ειδικά χθες από τη στιγμή που πέτυχε τη μεγάλη νίκη κόντρα στη Φενερμπαχτσέ Ούλκερ, στηριζόμενος σε δύο παίκτες, που δεν είναι πρώτης γραμμής: τον Καϊμακόγλου και τον Σάτο.
Ενδεχομένως ο πρώτος να έκανε και το καλύτερό του παιχνίδι, από την ώρα που μετακόμισε από το Μαρούσι στον Παναθηναϊκό. Οι 19 πόντοι, που σημείωσε, είναι το πλέον ενδεικτικό στοιχείο, αλλά εξίσου ρόλο έπαιξαν η ωριμότητά του και η συγκέντρωση, που είχε στα περίπου 29 λεπτά, που εμφανίστηκε στο παρκέ. Από την άλλη ο Σάτο έκανε νταμπλ-νταμπλ με 12 πόντους και 10 ριμπάουντ, αλλά το κυριότερο είναι ότι όπως λέμε στο ποδόσφαιρο «πάτησε όλο το γήπεδο». Δεν άφησε φάση να πάει χαμένη, κάθε λεπτό από τα 35, που έπαιξε, ήταν ουσιαστικό και προσέφερε στην ομάδα του το κάτι παραπάνω. Η συνεισφορά των δύο παικτών, πέρα από αυτή καθ' αυτή τη σημασία της για τη νίκη στην Πόλη, φανέρωσε για μία ακόμη φορά τον πλουραλισμό του Παναθηναϊκού. Εναν πλουραλισμό, που μπορεί και φέτος να οδηγήσει πολύ ψηλά τον Ομπράντοβιτς και τους παίκτες του... Και χθες μάλιστα δεν μπόρεσε να βοηθήσει ο Σμιθ, λόγω του τραυματισμού που υπέστη, και ο οποίος δεν του επέτρεψε να παίξει πάνω από 7 λεπτά. Σημειώστε ότι δεν έπαιξαν καθόλου ο Περπέρογλου με τον Μάριτς!Από 'κει και πέρα, σπουδαίο ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός μπήκε δυνατά από το ξεκίνημα και στο δέκατο λεπτό βρέθηκε να προηγείται με διαφορά 15 πόντων. Οταν από την αρχή μπορείς και έχεις τέτοιο προβάδισμα και ειδικά από τη στιγμή, που είσαι ο πρωταθλητής Ευρώπης, τότε από 'κει και πέρα είναι δύσκολο να ανατραπεί η κατάσταση. Και ο λόγος δεν είναι μόνο ψυχολογικός για τον αντίπαλο, αλλά και αγωνιστικός. Η ουσία εν τέλει είναι ότι ο Παναθηναϊκός πήρε χωρίς κόπο αυτό, που ήθελε, και κατ' αρχάς πάτησε γερά για την πρόκριση στους «8» της Ευρωλίγκας. Πάντως, το χθεσινό παιχνίδι είχε και ένα μήνυμα για εμάς. Μήνυμα, που έχει να κάνει με τη διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες, όσον αφορά διάφορα κομμάτια του αθλήματος. Οι Τούρκοι ξεκίνησαν την ανασυγκρότηση στο μπάσκετ μετά από μας και όμως έχουν τρεις ομάδες στην Ευρωλίγκα και γήπεδα, που εμείς δεν έχουμε. Κυρίως καθώς έχουμε δει σε πολλά ματς έχουν να επιδείξουν και εκπληκτικές συμπεριφορές φιλάθλων, που εμείς δεν τις έχουμε. Και όλα αυτά, ενώ οι Τούρκοι δεν έχουν τις διακρίσεις, που έχουμε εμείς τόσο σε συλλογικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε προς την πλευρά τους;
Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου